Archiwum kwiecień 2020

pn	wt	sr	cz	pt	so	nd
30	31	01	02	03	04	05
06	07	08	09	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	01	02	03

Adam pewnie dostał awizo... Bo już dawno byłoby piekło...

Czyli spokojny weekend się zapowiada.

Oprócz Pauliny jeszcze moja druga Przyjaciółka Hanusia poznała prawdę i dostała link do bloga...

Kochana obyś się nie zamartwiała...

Dziękuję Ci także za każde słowo wsparcia,za chęć pomocy i za to, że jesteś...

Mam nadzieję, że to będzie w jakiś sposób moja terapia... Że dzięki temu przestanę się tak strasznie wstydzić...

Już ...o matko... Trzy razy Roberto do mnie dzwonił... Chyba rekord...

No tak sam wie najlepiej,w jakim stanie jestem,i że rozmowa pomaga...

Mam cholerne szczęście,że chce mi tak pomagać...

Mimo, że jestem okropna...

Jestem wredna i jędzowata... Ale nie dla tego faceta, co trzeba...

Zgadnijcie, kto tak powiedział? :)

Zatem postanowiłam,że dla własnego przełamania się pozwolę przeczytać mojego bloga Paulinie...

Kolejny krok w mojej terapii...

Pozdrawiam Cię Kochana Paulinko, kwiatuszku mój :-))

Proszę o opinię,co sądzisz...

Roberto też się wypowiedział...

Wiecie, że troszkę ponad miesiąc mam już bloga założonego...

Dużo się dzieje...

A dziś mamy z Roberto trzy miesiące znajomości...

Dostałam pismo, listonosz dostarczył...

Zatem jeśli Adam nie zapłaci, grozi Mu komornik...

Czekam na odzew... Chyba, że dostał awizo i odbierze w poniedziałek...

Roberto dzwonił koło 8.00. Z racji, że nie odebrałam... Zadzwonił ponownie...

W końcu odebrałam...

Nie oszukujmy się... Wkurzył się... Znowu uciekam...

To, co Mu napisałam... Było krzywdzące...

Uprzedził mnie, że jak przyjedzie wtedy się Go nasłucham... I nigdzie nie ucieknę...

No cóż... Prawda boli...

Zawsze tak jest, że jak ktoś się o mnie martwi lub zaczyna mój temat... Odcinam się...

Boże dlaczego tak się dzieje...?!

Byłam zrobić zakupy na urodziny synka.

Nie ma jak rozmowa z Pauliną... Przyjaciele nadal są, mimo, że jestem okropna... Dzwonią i się pytają...

Paulina dowiedziała się o moim odpychaniu Roberto ode mnie i stwierdziła, że by mnie ustawiła do pionu! :)

Dowiedziała się również o moim blogu... Poprosiła o link...

Zastanawiam się znowu czy Jej podesłać link... I oczywiście jak to ja, od razu pomyślałam, że dowie się znacznie więcej i będzie się martwić...

A tego zawsze unikam...

Synek zaprosił ciocię na poniedziałek na kawę.

Menu mamy ustalone

Jutro przyjedzie siostra,będzie pomagać.

Rozłożymy materac na podłodze, bo teraz jest pięciu domowników.

Dzisiaj przyjdzie pismo z sądu do mnie i Adama,bo przyznano mi zabezpieczenie alimentów...

Czyli do rozprawy o alimenty Adam i tak musi płacić na dziecko, bo nie mam środków na Jego utrzymanie, gdyż jestem bez niczego...

To będzie furia...

Wczoraj mówił, że jeszcze czeka na mnie, a dziś pismo ode mnie i to już sądowe...

Zdziwi się...

I teściowa szału dostanie...

Dlatego lepiej nie odbierać...

Czwartek

Wczoraj wieczorem znowu męczyłam Roberto, że ma dać sobie spokój... On i Jego dwójka domowników... Nie mają czytać bloga,ani myśleć o mnie, bo to Ich bardziej przytłacza...

Nawet ma zapomnieć o mnie...

Żyć sobie spokojnie, bez zmartwień w tej swojej Hiszpanii, wieść szczęśliwe życie u boku Rubena...

Ja aby jestem rysą na tym obrazku... Ja zawsze jestem rysą na każdym obrazku... :-(

Niepotrzebne Im złe emocje...

Wystarczy,że ja jestem wszystkim przytłoczona...

Wpadłam w jakiś dół...

Chcę wszystkim oszczędzić cierpienia... Mimo, że mi samej cholernie ciężko...

Za dużo złego się dzieje w mojej głowie...

Znowu odciełabym się od świata...

Zamknęłabym drzwi do siebie...

Odgradzam się wielkim murem, bo tak czuję... Że wtedy zmartwienia będą tylko moje i nikogo nie dopuszczę, żeby ktoś cierpiał, smucił się lub płakał z mojego powodu..

Źle śpię... Mam w domu leki uspokajające od lekarza, ale ich nie biorę... Tylko w ten pamiętamy wtorek wzięłam jedną...

Po policzku płyną łzy...

Wszyscy, aby mają zmartwienia przeze mnie...

Zapowiada się ciężki dzień...

Pani psycholog powiedziała, że powinnam odciąć się całkowicie od Adama i Jego rodzinki. Nie są mi do niczego potrzebni.

Odnośnie widzeń z synkiem, powinnam wnioskować o obecność kuratora. Wtedy ja nie muszę się spotykać z Adamem, a dziecko będzie bezpieczne i pod dobrą opieką...

Każda porada jest cenna i każde słowo wsparcia dużo daje...

Tylko, że ja jak i pewnie wiele innych kobiet w podobnej sytuacji gdy słucha dobrych rzeczy... Jednym uchem wpuszcza, a drugim wypuszcza...

Trudno uwierzyć w jakąś dobrą rzecz i wzruszam się gdy słyszę coś podnoszącego na duchu... A za chwilę i tak o tym zapominam...

A za to złe słowa, które ranią i zadają cierpienie pamiętam bardzo długo i biorę je do siebie... Długo siedzą w mojej głowie...

Łatwiej uwierzyć w te złe rzeczy niż w te dobre...

Już tyle dobrych, miłych i ciepłych słów usłyszałam nawet od Przyjaciela... Ale już dawno JE zapomniałam lub wyparłam ...

Chyba długa drogą przede mną niż uzyskam równowagę psychiczną, ale już jestem 15 dni bliżej mojego celu...

Wystartowałam... Zawsze bliżej mety...

Terapia Jowity

Kalendarz

Strony

Archiwum

Archiwum kwiecień 2020

20.15 godz.

15.15 godz.

12.10 godz.

30.04. 7.05 godz.

18.00 godz.

pn	wt	sr	cz	pt	so	nd
30	31	01	02	03	04	05
06	07	08	09	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	01	02	03

pn	wt	sr	cz	pt	so	nd
30	31	01	02	03	04	05
06	07	08	09	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	01	02	03

pn	wt	sr	cz	pt	so	nd
30	31	01	02	03	04	05
06	07	08	09	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	01	02	03