31.05. Wtorek

Dziś już trochę lepiej, że nie piszę do Marcina... 

Oswajam się z tym. 

Wczoraj to głupiałam już. 

Myślę o Nim często. 

Napisał tylko w niedzielę, że kocha mnie, tęskni i czeka na wiadomość. 

W pracy ok. 

Pracuje całe dnie. 

Synek ma zrobić do szkoły zielnik. 

Dzwoniłam do Jego ojca, żeby razem nazbierali roślin do szkoły. 

Nawet zadanie spełnił. 

Tłumaczył mi nazwy, ale zapomniałam. 

Byłam z synkiem po zakupy na czwartkową wycieczkę. 

Sprzątałam na dworze po pracy. 

Napisałam wieczorem, żeby Adam podał mi nazwy tych roślin. 

Zadzwonił, zanotowałam wszystko... 

W szoku jestem. 

Co za współpraca... 

Jest 22.18 Marcin wraca z pracy. 

Tak oto drugi dzień trwam w milczeniu. 

Dobrze, że nie powiedziałam ile to potrwa. 

Chociaż być może ,Marcin zechce się zobaczyć jak za długo to potrwa.