27.11. 13.47 godz.

Piątek

Wczoraj dopadły mnie jednak łzy... 

Płakałam.  .. 

Roberto pisał ze mną i zgodził się na chwilę rozmowy. 

Pomogło na chwilę. 

I tak ryczałam. 

Dziś w pracy byłam taka se.. .

Chwilę rozmawiałam z moim Przyjacielem. 

Humor się poprawił. 

Według zaleceń mojego osobistego doktorka powinnam zerwać kontakt zarówno z Łukaszem jak i z Marcinem. 

Dać sobie na spokój. 

Łukasz znowu chcial, abym z Nim przyjechała do sądu na odczytanie wniosku. 

Siedzę w aucie i czekam. 

Przez pół godziny padło tylko słowo "cześć" i "zajechaliśmy" z mojej strony. 

Dziwnie się czułam jadąc z Nim obok. . .

Grały na telefonie piosenki, wszystkie prawie o miłości i staraniach o nią. 

Łukasz wcale się nie odzywał tylko spytał.. .jak tam, to odpowiedziałam z uśmiechem, że wszystko bardzo dobrze. .. 

Nie spodobała Mu się ta odpowiedź, bo nie wie co się u mnie dzieje. 

Po powrocie muszę z Nim porozmawiać, ale to jest cholernie trudne dla mnie. 

Chociaż Roberto ma rację, że nie mówi się do ukochanej, że gdybym chciał to już dawno bym Cię miał... 

To podłe i strasznie zabolało. .. 

Jestem ubrana w sukienkę przed kolano i długie, czarne podkolanówki. 

Może raz spojrzał w moją stronę, ale myślę, że widzi co stracił i co spieprzył! 

Dobijam Go tym, wiem. .. ale On tez nie zastanawiał się jak ja będę się czuć po takich podłych słowach. 

Dzwoniła koleżanka z pracy. 

Znowu jakaś akcja z kierowniczką! 

Chodzi o uszkodzenia, których żadna z Nas nie zrobiła. Takie przyszło wszystko i takie oddajemy. 

Swoją drogą jestem cholernie ciekawa czy teraz Łukasz coś się odezwie lub czy spyta czy wejdę na herbatę... Lub zaprosi na obiad. 

Jeśli nie spyta, sama nie idę i nic nie proponuję.