21.20 godz.

Koło 15 Roberto zapytał czy zamierzam milczeć...

Nie był zachwycony, wiedział, że to z powodu Rubena.

Adam był po pracy, wygrażał  się mamie. Ja z synkiem byliśmy w domu. 

I zaczęła się lawina wiadomości... Ile ma czekać na rozmowę... Mam trzy dni na rozmowę, albo ostateczne rozstanie... 

Czyli nadal zero poczucia winy. 

Nie wybaczył mi ucieczki... 

Z dobrych rzeczy mogę Wam powiedzieć, że braciszek z kuzynem pokombinowali trochę,wiercili dziury w ścianie,przekładali kable i koniec końców działa Nam telewizor w pokoju. Od siostry mamy dekoder do telewizji naziemnej... 

Popłakałam się ze szczęścia...

Ludzie nie mam nic, a jestem szczęśliwa i uśmiechnięta :-))