20.50 godz.

Dzień dobiega końca...  

Siostra pojechała koło 15. 

Poukładałam przywiezione synka ciuchy w szafie. 

Całą resztę dnia przeleżałam na kanapie... 

Może Pani psycholog miała rację, że spotkania z Adamem i Jego atak wyczerpują mnie psychicznie i fizycznie... 

Jak wczoraj się śmiałam, dusza towarzystwa tak dzisiaj popołudniu nie było mnie dla nikogo... 

Kompletna beznadzieja... 

Zaraz się kładę spać...