14.25 godz

Brat przyprowadził autko od kolegi.  Przejadę się i w przyszłym tygodniu może być moje.  Nic wielkiego, mikrusek tzn nissan micra 1999r. w trzech drzwiach.  Mniejszy niż combii, którymi do tej pory jeździłam, ale dla mnie i synka starczy :-)) 

Po tylu latach coś mogę sobie kupić i mieć swój dorobek życia...  Wiadomo cały czas myślę czy auto mi potrzebne i czy mogę sobie pozwolić na taki koszt, czy jest chwilowo niezbędne...? 

Znając teściową i jej synka myśleli, że jak zagrożą,że zabiorą auto i pozbawią jakichkolwiek rzeczy z domu, to wrócę i to ja ich będę błagała o wybaczenie... 

Jednak skromniej będę żyła, ale z godnością... 

Chociaż mama i Roberto mówią, że wjechali na moją psychikę... Bo cały czas myślę co mówią o mnie,jak.mnie nienawidzą, że życzą mi śmierci...

Jestem niewdzięczna,leniwa, honorowa,zarozumiała,uparta,księżniczka z podniesioną głową, nie ugodowa i to na tyle... Było tyle tego, że nie spamiętałam... To tylko wersja moich oprawców... 

Ważni dla mnie ludzie powtarzają, że jestem dobra, kochana, troskliwa, silna, oddana i pierwsza do ugody :-))