13.25 godz.

Jedna ciocia moja załatwiła telewizor do oglądania bajek dla małego, druga ma trochę starszego syna, więc obiecała podać ubranka... 

Coraz więcej osób się o tym dowiaduje,że odeszłam, że to dzięki Adamowi i jego rodzinie zostałam bez niczego...  

Rodzina moja w znacznej wielkości jest za mną i powtarzają, że dobrze zrobiłam, że się męczyłam, że tylko ja się starałam... 

Rozejście to nie wstyd i nie hańba dla tych, którzy znają sytuację... 

To tylko dla moich oprawców dopuściłam  się rysy na ich rodzinie... Tak "świętej i cudownej" ...

Kto będzie miał rozum i połączy fakty, nie oceni, nie oczerni, a nawet zrozumie...

Najważniejsze,że mam wsparcie Rodziny i Przyjaciół... Muszę o tym pamiętać... 

Nie będzie łatwo być pierwszą rozwódką w rodzinie...

Ale to chyba tylko ja tak o sobie myślę... W gorszej kategorii...

Nikt nic takiego nie powiedział, ani nie dał nic takiego do zrozumienia. 

W następny weekend synek ma urodziny:-) 

Adam jeszcze nie wie, że tutaj będą urodziny, i że  będzie mógł przyjechać bez mamuśki. To mu się nie spodoba... 

Dziś pytał w wiadomości o synka, jak Mu  w kwarantannie ? 

Specjalnie chciał mi dowalić, że nie siedzi w swoim domu... 

Byliśmy już do południa w piaskownicy i po południu z powrotem.  

Muszę uważać, bo teście kręcą się w pobliżu, a i nie wiem czy Adamowi nie odwali porwanie dziecka.

Do sprawy w sądzie ma prawo siedzieć z jednym rodzicem. 

Adam nadal wierzy, że wrócimy do domu, jak mi przejdzie nerw... 

Każdy powtarza, że piekło murowane...