12.45.godz.

Czasem trzeba coś zburzyć,aby zbudować coś nowego... Lepszego... Trwalszego... 

Już pisałam raz o burzeniu...

Tylko, że to nie ja zburzyłam wszystko... 

Ja tylko próbuję zapewnić synkowi dom bez krzyków i awantur... 

Odnośnie moich myśli o sobie... 

Ostatnio usłyszałam, że zawsze stawiam siebie na końcu... Że umniejszam siebie...że sama traktuję siebie jak takie zero... 

Jest tak, nie oszukujmy się...  

Nie jest mi łatwo zmienić myślenie o sobie...

Chyba każda kobieta,która była w takiej sytuacji jak ja... Która dzień dnia słyszała obelgi i narzekanie... W końcu sama w to uwierzyła... 

Wszystko i wszyscy są ważni tylko nie ona sama... 

Jak to doktorek powiedział, to trwało latami i ani On, ani blog mi w tym nie pomogą bez wsparcia psychologa. 

Mama i Roberto namawiają mnie na wizytę u fryzjera, jak będzie otwarte. Zawsze to jakaś przyjemność...i chwila uśmiechu...

Broniłam się i nie chciałam, ale przecież raz mogę iść i uśmiech to nic złego i chwilą radości...