11.00godz.

Jestem zapisana w Jego telefonie wyjątkowo, ma inny dzwonek ustawiony, gdy ja dzwonię... 

Rano budziłam Go do pracy, aby śpioch nie zaspał... :-) 

Jeszcze nie zablokował mnie na FB. 

Wstawił post pełen smutku, ale i nadzieji... 

Powiedział wcześniej, że to zrobi, aby nie widzieć moich postów i aby szybciej o mnie zapomnieć... 

Oboje dziś cierpimy... 

Popieprzone to wszystko! 

Najpierw całe życie marzę o bratniej duszy, o facecie, który mnie zrozumie i zaakceptuje taką, jaką jestem...

A teraz uciekam... 

Wczoraj się cieszyłam na spotkanie, że chce przyjechać do mnie gdy będzie u dzieci w odwiedzinach. . . 

Dziś już serce się kraje, bo wiem, że sama to zaprzepaściłam! 

Kiedyś mi nie wybaczy bólu, który sprawiam. . . 

Roberto też w końcu usunął się w cień... 

Dziś ma zadzwonić późnym wieczorem. 

I całe szczęście, bo jest mi cholernie ciężko!