06.06. Poniedziałek

Marcin powiedział, że były zamówione kwiaty za 100 zł, ale odwołał to w złości... 

Dziwnie się poczułam. 

Ja miałam kupioną saszetek na ramię oraz drewnianą szkatułkę, a w niej kilka wyznań bardzo ważnych. 

Myślałam, że nie pojedziemy, bo miałam zawirowania w pracy, ale na 15 udało się dotrzeć. 

Wręczył prezent i nic... 

Czekam, może później... 

Następnie poszliśmy na dwór. 

Chłopcy pracowali, ja Im towarzyszyłam.

Mama Marcina też  była zdezorientowana jak moja wczoraj. 

Kolo 18 byliśmy przebrani u Marcina. 

Przyznałam w końcu, że liczyłam chociaż na jednego kwiatka, czekoladki... Cokolwiek kurde! 

Widział, że było mi przykro z tego powodu. 

Wyznał, że mimo iż zadałam Mu ból ,to chce, żebym została kiedyś Jego żoną. 

Zaskoczył mnie i to bardzo. 

Co nie zmienia faktu, że czułam, jakby był ze mną za karę. 

Pożegnaliśmy się tak sobie...