03.06. 20.42 godz.

Środa

Wczoraj dzwonił Roberto... To się nasłuchałam... I popłakałam... 

Byłam wymienić koła, bo brat po przejżeniu na moją prośbę auta stwierdził, że opony są w tragicznym stanie i mogą mi wystrzelić na drodze jak będę jechała z synkiem. 

Opony dostałam taniej, bo byłam w zakładzie, gdzie pracował tata. 

Kupiłam także wielką ramkę na ścianę, bo teraz mamy z synkiem tyle wycieczek, że uwiecznimy miłe chwile.  

Po powrocie otrzymałam pismo z sądu. Sprawa z mojego wniosku o widzenia  będzie połączona z Adama wnioskiem. 

Dostałam także odpis wniosku Adama... 

Po przeczytaniu miałam łzy w oczach i czułam wściekłość! 

Oczernia mnie, jestem lekkomyślna, do dzisiaj nie wie z jakiego powodu się wyprowadziłam, przeze mnie dziecko ma traumę, musi tu przebywać na siłę u mojej mamy, ponoć sama odcinałam dziecko od mojej rodziny! 

W pierwszym odruchu poczułam się jak napisano o mnie... 

Zwątpiłam w siebie... 

Siostra przyjechała oraz Paulina też i obie to wyśmiały i powiedziały, że to bajka i nie ma w sobie nic z prawdy. 

Gdy odjechały usiadłam do komputera i zaczęłam pisać odpowiedź na wniosek! 

Poszło lawinowo!

Uważam, że wykonałam kawał dobrej roboty! 

Strach mnie paraliżuje, ale zaraz włącza się myślenie o synku i to mnie mobilizuje do działania! 

Dołączę wydruk sms'ów Adama i wyjdzie prawda, że to On się nie interesuje synkiem,a nie, że to ja utrudnianiam kontakt! 

Paulincia dostała dziś mały różowy upomineczek za to, że ZAWSZE jest przy mnie :-*) )

Wiecie co ,dzięki Niej na serio zmieniam moje życie i zaczynam wszystko od nowa. 

Później Wam zdradzę, co robię w tym kierunku :-)  

Paulina dopinguje i jest bez litosna :-) )

I tak Ją kocham! 💛💙💜❤

Nawet gdy poszłam z Nią oglądać sukienki wiedziałyśmy obie czego szukamy. 

Pozdrawiam moich Przyjaciół :-)) 

Którzy są i wytrwali... 

Tych blisko i tych daleko :-) )